Większość właścicieli ogrodów nie sobie ogrodu bez roślin cebulowych. Szczególnie wiosną, gdy nie ma jeszcze liści na drzewach, tęsknimy za odrobina koloru w ogrodzie.
Cieszymy się, gdy zaraz po stopnieniu śniegów powraca znowu do ogrodu życie. Na przedwiośniu oczekujemy świeżej zieleni. Okres kwitnienia roślin cebulowych przypada na miesiące od lutego do czerwca. Przy doborze i zakupie kierujemy się okresem zakwitania tych roślin. Jeśli wybierzemy kwiaty na każdy miesiąc, będziemy się nimi cieszyć bardzo długo. Przy tych wcześnie kwitnących roślinach nie możemy popełnić zbyt wielu błędów, gdyż inne rośliny wtedy jeszcze nie kwitną. Powinno się je komponować w odpowiedniej proporcji z bylinami, aby obie grupy roślin były lepiej widoczne. Cebulki sadzimy w grupach. W przypadku małych cebulek można, na powierzchni wielkości spodka zasadzić grupy po 10 cebulek. Rośliny kwitnące bardzo wcześniej posadźmy blisko domu, aby były z niego widoczne. Gatunki dzikie o mniejszych cebulkach dobrze rosną pod starymi drzewami – w środowisku, gdzie zima i wczesna wiosną jest wilgoć i sporo słońca, gdyż liście na drzewach nie rozwinęły się jeszcze. Od chwili gdy na drzewach zaczynają rozwijać się liście, mniej słońca dociera do ziemi, zwiększa się parowanie, gleba staje się bardziej sucha – rośliny te kończą cykl rozwojowy. Przebiśniegi i krokusy mogą rosnąć na glebach dość suchych. Rannik zaś wysiewa się obficie na glebach gliniastych.
Wiele roślin cebulowych należy do grupy gatunków, które od XVI wieku sprawdzono z krajów śródziemnomorskich i które na pewnych siedliskach znalazły tak dobre warunki, że zdziczały i obecnie możemy spotykać te rośliny przeważnie w pobliżu posiadłości ziemskich, pałaców, cmentarzy i dawnych gospodarstw chłopskich: śnieżyczka Elwesa, szafran Tommasiniegi, rannik zimowy, cebulica hiszpańska, cebulica syberyjska. Są też rośliny cebulowe, które nie rozmnażają się wegetatywnie (tzn. przez młode cebulki), lecz przez wysiew nasion. Większość roślin cebulowych rośnie na wszystkich glebach, natomiast rannik rośnie najlepiej na glebach gliniastych.
Południowa strona domu.
Po południowej stronie domu w ogrodzie powstaje mikroklimat, który umożliwia niektórym gatunkom lepszy rozwój niż w innych miejscach w ogrodzie. Poza tym tej stronie domu poświęca się zwykle więcej uwagi. Musi być jednak spełniony jeden warunek: miejsce to nie może być latem zbyt wilgotne.
Dobór gatunków.
Wybieramy przede wszystkim cebulki tych roślin, które mogą pozostać w ziemi, ponieważ w tym samym miejscu mogą doskonale rosnąć różne byliny, między którymi sadzi się różne rośliny. Doskonale nadaję się do tego szachownica cesarska o kolorze czerwono-pomarańczowym lub żółtym. Odpowiednia byłaby również Fritillaria persica, która przez swoje brązowofioletowe kwiaty sprawia nieco posępne wrażenie, ale w zestawieniu z wcześnie kwitnącymi roślinami może być bardzo piękna. Polecić też można niektóre gatunki kosaćca, jak na przykład kosaciec bucharski i kosaciec wspaniały. Na stanowiskach słonecznych o lekkiej glebie nadaje się śnieżyca jesienna. W bardzo ciepłym miejscu można spróbować posadzić norinę ogrodową. Jej kwiaty sprzedawane często jako kwiaty cięte. Inną jesienna rośliną cebulową jest sternbergia żółta i tygrysówka.
Rośliny cebulowe w ogrodzie skalnym.
Wiele gatunków z omawianej grupy roślin nadaje się do ogrodów skalnych, gdzie jest wiele mikrosiedlisk. Strona południowa na szczycie wzniesienia jest sucha i ciepła, strona północna na dole pagórka – wilgotna i chłodniejsza. Rośliny są bardzo wrażliwe na takie różnice. Jeśli chcemy kwiaty bardzo wcześniej, posadźmy te najwcześniej kwitnące rośliny cebulowe po stronie południowej – np. kosaciec żyłkowany i kosaciec Denforda. Te dwa gatunki mogą wyrastać spod śniegu. Rannik zimowy również może wyrastać spad śniegu, wymaga jednak ciężkiej gliniastej gleby. Odmiana śnieżyczki, kwitnąca 2 tygodnie wcześniej niż inne wymaga stanowiska wilgotnego i słonecznego. Cebulki kosaćców sadzi się często razem, narcyzy mogą być sadzone pojedynczo. Trzymajmy się zawsze zasady, aby sadzić cebulki na głębokości równej podwójnej ich wysokości. Śnieżyczki (przebiśniegi) można sadzić nieco głębiej, gdyż inaczej latem łatwo wysychają.
Nawożenie roślin cebulowych.
W przeciwieństwie do innych roślin, rośliny cebulowe można nawozić jesienią, ale niezbyt obficie, gdyż w niskich temperaturach rośliny nie pobierają wszystkich substancji pokarmowych i ich nadmiar dostaje się do wody gruntowej. Wczesną wiosną powinno się je ponownie zasilić nawozem, tak aby zdrowe cebulki w dobrym stanie mogły przejść w okres letniego spoczynku. Zazwyczaj normalne nawożenie ogrodu wystarcza również dla roślin cebulowych.
Rośliny cebulowe kwitnące jesienią.
W czasie, gdy drzewa zrzucają liście na zimę, niektóre rośliny cebulowe zaczynają kwitnąć. Okres sprzedaży i sadzenia tych cebulek przypada na wrzesień. Ponieważ w tym okresie niewielu ludzi odwiedza sklepy ogrodnicze, cebulki rozprowadzane są głównie przez sklepy specjalistyczne i hodowców specjalizujących się w uprawie roślin cebulowych. Do roślin cebulowych kwitnących jesienią należą: zimowit, niektóre krokusy i pewne gatunki cyklamenów. Pamiętajmy, że zimowity wschodzą na wiosnę i może już wtedy osiągać do 50 cm wysokości. Liście zimowitów są bardzo dekoracyjne, mogą jednak zdominować inne rośliny. Wszystkie rośliny cebulowe kwitnące jesienią mogą ulegać dziczeniu.
źródło: http://www.swiatkwiatow.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz