Dekoracyjność kwiatów ciętych można przedłużyć nie tylko sposobami podanymi w poprzednich rozdziałach. Zasuszone lub utrwalone gliceryną kwiaty mogą zachować walory zdobnicze nieraz przez długie miesiące. Zachowują one bowiem kształt, barwę, a niekiedy nawet zapach. Barwny bukiet z zasuszonych kwiatów może stanowić cenną ozdobę naszego mieszkania w okresie zimowym.
Aby było z czego zimą układać suche bukiety, trzeba pomyśleć o tym latem, gdy jest dużo kwiatów w ogródku i na łąkach. Suszyć można prawie wszystko, zarówno rośliny rosnące dziko na leśnych polanach, nad stawem, naglące, oczywiście pod warunkiem, że nie Są to rośliny chronione, jak i rośliny uprawne — kwiaty z działki, zboża, a także rośliny szklarniowe. Daje się zasuszyć nie tylko róża czy gerbera, ale i storczyk.
Kwiaty, które z natury łatwo się zasuszają, to „suszki”. Należą do nich kocanki, zwane też nieśmiertelnikami. Występują one w różnych kolorach:
białe, różowe, czerwone, żółte, bordo, fioletowe. Podobna jest sucholuska, czyli suchlin różowy o kwiatach nieco
delikatniejszych, białych i różowych. Łatwo suszy się także suchokwiat roczny o białej lub purpurowej barwie. Drobne białe kwiaty ma wiekuista, zwana też złociszkiem oskrzydlonym. Wymienione kwiaty do suszenia należy ścinać zanim się rozwiną. Po ścięciu będą nadal dojrzewać. Zebrane zbyt późno za bardzo się rozchylą i tracą dekoracyjność.
Lekkości suchemu bukietowi doda gipsówka oraz zatrwian, zwłaszcza zatrwiany szerokolistny i tatarski, o rozgałęzionych pędach kwiatostanowych. Wzbogacą je pomarańczowe lampioniki miechunki rozdętej oraz srebrzyste talarki miesięcznicy rocznej.
Do suszenia nadają się wszystkie zboża i trawy. Z traw ozdobnych pole- ca się do bukietów muszek jajowaty o krótkich owalnych kłosach, miękkich w dotyku, oraz drżączkę wielką, której spłaszczone kłoski mają kształt serduszek. Efektowną trawą jest jęczmień grzywiasty o długich kłosach ozdobionych delikatnymi gośćmi i miskant chiński o niezwykle ozdobnych wiechowatych kwiatostanach. Z traw można polecić jeszcze proso zwyczajne, stokłosę długoościstą, mietlicę i włośnicę. Zasuszyć można też każdą trawę znalezioną na łące czy w lesie.
Można suszyć wiele bylin z ogródka, np. krwawnik talerzowaty o spłaszczonych, żółtych kwiatostanach, krwawnik kichawiec o białkach kwiatach, przegorzan ruski, tworzący niebieskawe kuliste kwiatostany. Ładnie wyglądają po ususzeniu czyściec, wiązówka, tawułka, parzydło, ostróżka. Zasuszona lawenda i macierzanka zachowują nie tylko barwę, ale i zapach.
Do bukietów suchych można wykorzystać także suszone makówki, pędy chmielu, kukurydzy, kwiatostan pałki wodnej itp.
Rośliny przygotowuje się do suszenia obrywając im liście i wiążąc w
niewielkie pęczki, które następnie zawiesza się w przewiewnym zacienionym miejscu . Suszone na słońcu mogą się odbarwić. Odpowiednim miejscem suszenia jest strych. gdzie pęczki roślin przywiązuje się do rozciągniętego sznura. Główki kwiatów powinny być skierowane w dół. Wysuszone rośliny można od razu układać w bukiety.
Jeśli zajdzie potrzeba przechowania roślin suszonych, trzeba składać je ostrożnie do dużych kartonów. Rośliny nie mogą ulec zgnieceniu. Miejsce przechowania musi być suche, gdyż inaczej kwiaty odkształcą się, mogą zapleśnieć i stracić barwę. Bezpośrednio przed wyjęciem kwiatów z pudeł po przechowaniu wskazane jest przeniesienie ich na kilka godzin do wilgotnego pomieszczenia; pędy nie będą wtedy się kruszyć.
Inną metodą utrwalania kwiatów jest suszenie w tzw. prasie. W tym celu umieszcza się rośliny między arkuszami bibuły lub po prostu między gazetami. Płatki kwiatów i liście trzeba starannie rozłożyć, aby się nie pozaginały. Całość należy przygnieść jakimś ciężarkiem lub umieścić między dwoma kawałkami twardej tektury i mocno związać sznurkiem. W pierwszym tygodniu suszenia gazety trzeba wymieniać co 2-
-3 dni. Rośliny zasuszone tą metodą te więc suszyć w ten sposób liście i kwiaty przeznaczone do dekoracji ścian w płaskich wiklinowych koszyczkach lub w postaci kompozycji na płótnie, tzw. suchych obrazów.
Rośliny można też suszyć w piasku. Piasek przed użyciem należy przesiać, przemyć, a następnie dobrze wysuszyć. Suchym piaskiem zasypuje się kwiaty wraz z łodygami w odpowiednio dużym pojemniku, najlepiej w pudełku tekturowym. Najłatwiej suszą się kwiaty o rozłożonych płatkach, np. gerbery. Umieszcza się je główkami do dołu. Jeśli zamierzamy utrwalić w piasku storczyk sabotem, sypiemy piasek do środka kwiatu. Drobne pojedyncze kwiatki przed suszeniem można ponabijać na szpilki umocowane na kawałku tckurki umieszczonej na dnie pojemnika.
Piasek można zastąpić boraksem lub zielem krzemionkowym. Polecana jest także mieszanina wysuszająca złożona w 2/3 z boraksu i w 1/3 z piasku. Suszenie, zależnie od rodzaju kwiatów, trwa do 3 tygodni. Wysuszone kwiaty trzeba ostrożnie wytonować z pojemnika, aby ich nie uszkodzić. Ostrożność trzeba zachować, zwłaszcza przy użyciu piasku, gdyż jest on ciężki. Wszystkie wymienione substancje mogą być po wysuszeniu użyte ponownie. Boraks może być wykorzystany także w postaci roztworu, którym spryskuje się kwiaty przeznaczone do utrwalania.
Kolejną substancją utrwalającą rośliny jest gliceryna. Miesza się ją z gorącą wodą, biorąc jedną część gliceryny na dwie części wody. Do tego roztworu wstawia się końce pędów roślin, zanurzając Je na głębokość około 10 cm. Utrwalanie trwa około 3 tygodni. Należy je zakończyć, gdy powierzchnia rośliny staje się oleista.
-Zakonserwowane pędy osącza się, a ich końce można powlec warstwą parafiny lub bezbarwnego lakieru. W glicerynie można utrwalać zdrewniałe pędy magnolii, kasztanowca, różanecznika, berberysu, dzikiego bzu, rokitnika, irgi itp. Można w ten sposób konserwować też kwiaty i trawy. Trzeba jednak pamiętać, że gliceryna, niszcząc chlorofil, powoduje przebarwianie się liści.
Z roślin zasuszonych lub utrwalonych gliceryną można układać różne kompozycje. Będą one uzupełnieniem dekoracji z żywych kwiatów. Dobrze zakonserwowane rośliny mają nad roślinami świeżymi tę przewagę, że są dekoracyjne bardzo długo. Wystarczy strząsnąć z nich kurz czy przemyć je wodą, a ciągle będą wyglądały „jak nowe”. Tego rodzaju wykorzystanie kwiatów ciętych jest bardzo ekonomiczne i proste, zasługuje więc na rozpowszechnienie.
Aby było z czego zimą układać suche bukiety, trzeba pomyśleć o tym latem, gdy jest dużo kwiatów w ogródku i na łąkach. Suszyć można prawie wszystko, zarówno rośliny rosnące dziko na leśnych polanach, nad stawem, naglące, oczywiście pod warunkiem, że nie Są to rośliny chronione, jak i rośliny uprawne — kwiaty z działki, zboża, a także rośliny szklarniowe. Daje się zasuszyć nie tylko róża czy gerbera, ale i storczyk.
Kwiaty, które z natury łatwo się zasuszają, to „suszki”. Należą do nich kocanki, zwane też nieśmiertelnikami. Występują one w różnych kolorach:
białe, różowe, czerwone, żółte, bordo, fioletowe. Podobna jest sucholuska, czyli suchlin różowy o kwiatach nieco
delikatniejszych, białych i różowych. Łatwo suszy się także suchokwiat roczny o białej lub purpurowej barwie. Drobne białe kwiaty ma wiekuista, zwana też złociszkiem oskrzydlonym. Wymienione kwiaty do suszenia należy ścinać zanim się rozwiną. Po ścięciu będą nadal dojrzewać. Zebrane zbyt późno za bardzo się rozchylą i tracą dekoracyjność.
Lekkości suchemu bukietowi doda gipsówka oraz zatrwian, zwłaszcza zatrwiany szerokolistny i tatarski, o rozgałęzionych pędach kwiatostanowych. Wzbogacą je pomarańczowe lampioniki miechunki rozdętej oraz srebrzyste talarki miesięcznicy rocznej.
Do suszenia nadają się wszystkie zboża i trawy. Z traw ozdobnych pole- ca się do bukietów muszek jajowaty o krótkich owalnych kłosach, miękkich w dotyku, oraz drżączkę wielką, której spłaszczone kłoski mają kształt serduszek. Efektowną trawą jest jęczmień grzywiasty o długich kłosach ozdobionych delikatnymi gośćmi i miskant chiński o niezwykle ozdobnych wiechowatych kwiatostanach. Z traw można polecić jeszcze proso zwyczajne, stokłosę długoościstą, mietlicę i włośnicę. Zasuszyć można też każdą trawę znalezioną na łące czy w lesie.
Można suszyć wiele bylin z ogródka, np. krwawnik talerzowaty o spłaszczonych, żółtych kwiatostanach, krwawnik kichawiec o białkach kwiatach, przegorzan ruski, tworzący niebieskawe kuliste kwiatostany. Ładnie wyglądają po ususzeniu czyściec, wiązówka, tawułka, parzydło, ostróżka. Zasuszona lawenda i macierzanka zachowują nie tylko barwę, ale i zapach.
Do bukietów suchych można wykorzystać także suszone makówki, pędy chmielu, kukurydzy, kwiatostan pałki wodnej itp.
Rośliny przygotowuje się do suszenia obrywając im liście i wiążąc w
niewielkie pęczki, które następnie zawiesza się w przewiewnym zacienionym miejscu . Suszone na słońcu mogą się odbarwić. Odpowiednim miejscem suszenia jest strych. gdzie pęczki roślin przywiązuje się do rozciągniętego sznura. Główki kwiatów powinny być skierowane w dół. Wysuszone rośliny można od razu układać w bukiety.
Jeśli zajdzie potrzeba przechowania roślin suszonych, trzeba składać je ostrożnie do dużych kartonów. Rośliny nie mogą ulec zgnieceniu. Miejsce przechowania musi być suche, gdyż inaczej kwiaty odkształcą się, mogą zapleśnieć i stracić barwę. Bezpośrednio przed wyjęciem kwiatów z pudeł po przechowaniu wskazane jest przeniesienie ich na kilka godzin do wilgotnego pomieszczenia; pędy nie będą wtedy się kruszyć.
Inną metodą utrwalania kwiatów jest suszenie w tzw. prasie. W tym celu umieszcza się rośliny między arkuszami bibuły lub po prostu między gazetami. Płatki kwiatów i liście trzeba starannie rozłożyć, aby się nie pozaginały. Całość należy przygnieść jakimś ciężarkiem lub umieścić między dwoma kawałkami twardej tektury i mocno związać sznurkiem. W pierwszym tygodniu suszenia gazety trzeba wymieniać co 2-
-3 dni. Rośliny zasuszone tą metodą te więc suszyć w ten sposób liście i kwiaty przeznaczone do dekoracji ścian w płaskich wiklinowych koszyczkach lub w postaci kompozycji na płótnie, tzw. suchych obrazów.
Rośliny można też suszyć w piasku. Piasek przed użyciem należy przesiać, przemyć, a następnie dobrze wysuszyć. Suchym piaskiem zasypuje się kwiaty wraz z łodygami w odpowiednio dużym pojemniku, najlepiej w pudełku tekturowym. Najłatwiej suszą się kwiaty o rozłożonych płatkach, np. gerbery. Umieszcza się je główkami do dołu. Jeśli zamierzamy utrwalić w piasku storczyk sabotem, sypiemy piasek do środka kwiatu. Drobne pojedyncze kwiatki przed suszeniem można ponabijać na szpilki umocowane na kawałku tckurki umieszczonej na dnie pojemnika.
Piasek można zastąpić boraksem lub zielem krzemionkowym. Polecana jest także mieszanina wysuszająca złożona w 2/3 z boraksu i w 1/3 z piasku. Suszenie, zależnie od rodzaju kwiatów, trwa do 3 tygodni. Wysuszone kwiaty trzeba ostrożnie wytonować z pojemnika, aby ich nie uszkodzić. Ostrożność trzeba zachować, zwłaszcza przy użyciu piasku, gdyż jest on ciężki. Wszystkie wymienione substancje mogą być po wysuszeniu użyte ponownie. Boraks może być wykorzystany także w postaci roztworu, którym spryskuje się kwiaty przeznaczone do utrwalania.
Kolejną substancją utrwalającą rośliny jest gliceryna. Miesza się ją z gorącą wodą, biorąc jedną część gliceryny na dwie części wody. Do tego roztworu wstawia się końce pędów roślin, zanurzając Je na głębokość około 10 cm. Utrwalanie trwa około 3 tygodni. Należy je zakończyć, gdy powierzchnia rośliny staje się oleista.
-Zakonserwowane pędy osącza się, a ich końce można powlec warstwą parafiny lub bezbarwnego lakieru. W glicerynie można utrwalać zdrewniałe pędy magnolii, kasztanowca, różanecznika, berberysu, dzikiego bzu, rokitnika, irgi itp. Można w ten sposób konserwować też kwiaty i trawy. Trzeba jednak pamiętać, że gliceryna, niszcząc chlorofil, powoduje przebarwianie się liści.
Z roślin zasuszonych lub utrwalonych gliceryną można układać różne kompozycje. Będą one uzupełnieniem dekoracji z żywych kwiatów. Dobrze zakonserwowane rośliny mają nad roślinami świeżymi tę przewagę, że są dekoracyjne bardzo długo. Wystarczy strząsnąć z nich kurz czy przemyć je wodą, a ciągle będą wyglądały „jak nowe”. Tego rodzaju wykorzystanie kwiatów ciętych jest bardzo ekonomiczne i proste, zasługuje więc na rozpowszechnienie.
źródło: http://www.chzgoda.pl/?q=ukladanie_kwiatow
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz